Evy heeft het met haar laatste nest spannend gehouden. Op dag 54 begonnen de oefenweeën, voor ons dus een signaal om alter te blijven en Evy niet meer alleen te laten. Dus dat betekende ook dat we vanaf nu beneden gingen slapen. Evy ging de afgelopen weken al mee naar boven maar dat werd nu te zwaar. De dagen gingen zo langzaam voorbij. Soms dachten we dat de bevalling ieder moment ging beginnen en soms alsof de pups er noot uit gingen komen.
Eind van de middag op 9 januari begonnen dan eindelijk de indalingsweeën, zou het dan eindelijk door zetten? Helaas besloot Eefje de pups nog even binnen te houden. De hele nacht heeft Eef gespookt en steun gezocht, maar toen het ochtend was viel ze dan eindelijk in slaap en dat heeft ze de rest van de ochtend vol gehouden. Maar we zagen de weenactiviteit wel toe nemen. Alle bevallingshulp was opgetrommeld aan het einde van de nacht, dus om 06:30 zaten we aan de koffie.
Het wachten ging verder en aan het einde van de ochtend kroop Evy in de werpkist en nam de activiteit echt flink toe. Daarna viel de bevalling helaas stil, dus om 18:30 zaten we bij de dierenarts. Een grote pup in stuit lag vooraan. Door het auto rijden leek er wel het een één en andere weer op gang te zijn gekomen. Dus in overleg met de dierenarts besloten we om het nog even aan te kijken en installeerden ons in de spreekkamer. Om 19:02 lag daar dan eindelijk de eerste pup! Een reutje die geboren was in de eerste ontlasting. Het vlies was al gebroken, de pup was gelukkig levendig maar erg vermoeid. Nu de pup er uit was vond Evy het tijd om weer naar huis te gaan en moeders wil is wet. De rest van de bevalling verliep voorspoedig en aan het einde lag een troste Evy met haar vier pups in de werpkist, lekker thuis.
Hetharde werken voor nu zat er op. 11 januari werd Evy moeder van 3 reuen en één teef, ze maken het allemaal goed. Eefje pakt haar moederschap geweldig op.
